یه خاطره دیگه

لطفا برای مشاهده به ادامه مطلب برین

ما وقتی بچه بودیم فقط منتظر تابستون میشدیم که هی بریم خونه عموها و عمه ها که اونجا بمونیم و دختر عمو ها و دختر عمه ها بازی کنیم. 

یه کار دیگه ای که منو خواهرم ویکی از دختر عموهام زیاد انجام میدادیم این بود که بریم تو کوچه و پروانه بگیریم و یه بار که موفق شدیم یه پروانه رو توی یه شیشه گرفتار کنیم از خوشحالی کم مونده بود که سکته کنیم که یه فکر خیلی باحال به سرمون زد: 

تصمیم گرفتیم که برای پروانه مون یه خونه درست کنیم و دست به کار شدیم. 

اول رفتیم یه کارتون حدودا بزرگ برداشتیم و بعدشم نمیدونم با چی براش تخت درست کردیم و غذا گذاشتیم و حتی براش پنجره هم درست کردیم که یه وقت خفه نشه(اون موقع عقلمون نمیرسید که ممکنه از توی پنجره فرار کنه) 

1 یا 2 روز به همین منوال گذشت و دیدیک پروانه ی ما خیلی بی حال شده و ما فکر میکردیم اینقدر تو خونه مونده افسردگی گرفته لابد برای همین هم اهنگ گذاشتیم و پروانه ی نیمه جونو گذاشتیم وسط هال و منو هلیا(خواهرم)و پریسا(دختر عموم) شروع کردیک به دورش رقصیدن و هی میگفتیم این عروسه،این عروسه تا حالش خوب بشه(مغز هم نداشتیم خیر سرمون) که یه دفعه مهلا(خواهر دیگه م) اومد و با خنده گفت یه وقت عروستونو له نکنین:)) 

اینم از خاطره امروز .اگه بی مزه بود به بزرگی خودتون ببخشید. 

بازم ممنون از تک تک دوستانی که همیشه با نظراشون منو شارژم میکنن(زنکه مگه موبایلی که شارژ میشی)